تاریخچه‌ی تفنگ دیانا (Mauser k۹۸ (Gewehr ۹۸
اوایل پاییز ۱۸۷۱ موفقیت های چشمگیر شرکت ماوزر به دلیل انتخاب این شرکت برای ساخت سلاح های ارتش آلمان توسط دولت وقت شروع شد. به لطف حمایت های دولت آلمان ماوزر بسرعت درمیان کشورهای جهان نیز معروفیت زیادی بدست آورد که همین دلیل باعث اشتیاق مهندسان این شرکت برای تولید محصولات باکیفیت و در نوع خود جدید شد.
بهترین این طراحی‌ها دیانا موزر K ۹۸ بود که در سال ۱۸۹۸ به معرفی شد. این سلاح به عنوان سلاح اصلی ارتش آلمان از آن سال تا آخر جنگ جهانی دوم بود. از برتری های این سلاح ماوزر که کم هم نبودند، میتوان به ویژگی های منحصر بفردی مانند مکانیزم بولت قابل اعتماد، دقت برتر نسبت به هر تفنگ دیگر آن زمان بود.
این سلاح از آن زمان به مدل های شکاری و مسابقه ای نیز به طور موفقیت آمیز تبدیل شد و تا الان درسراسر جهان استفاده شده است. همچنین توانایی استفاده از فشنگ‌های قوی‌تر از مدل استاندارد ۷,۹۲x۵۷mm را نیز داشت. هرچند مکانیزم بولت این سلاح کارآمد بود ولی نسبت به مدل هایی مانند Lee-Enfield و M-۱ Garand سرعت پایین تری داشت.
اولین مدل سلاح دیانا موزر K ۹۸ که به اسلحه دراز معروف شد. طول کلی ۱۲۵cm و طول لوله ۷۴cm داشت. در مدت زمانی کمتری مدل کوتاه شده‌ی این سلاح با طول لوله ۶۰cm برای توپخانه، سواره نظام و سربازانی که وظیفه اصلیشان “شلیک اسلحه” نبود ساخته شد.
بعد از ساخت مدل کوتاه این سلاح شرکت های امریکایی و انگلیسی بجای مدل کوتاه، مدل‌هایی با سایز متوسط را ارائه دادند که این ایده بعد‌ها توسط آلمان‌ها استفاده شد. یعنی بجای اسلحه های بلند مدل متوسط سلاح با طول ۹۴,۵cm و طول لوله ۴۳cm جایگزین شده و سلاح استاندارد ارتش آلمان شد. این اسلحه چندین بار بازبینی شد تا به نسخه kar k۹۸ که سلاح استاندارد آلمان در جنگ جهانی دوم بود، برسد. این سلاح از خشاب غیرقابل جداشدن ۵ فشنگه کالیبر ۷.۹۲mm ،سرعت گلوله ۸۶۰m/s برخوردار بود. همچنین k۹۸ سلاح استاندارد ارتش لهستان تا سال ۱۹۳۹ بوده که اول در ورشو سپس در ردوم ساخته می‌شده است.
سلاح ماوزر کا ۹۸ با تمام تغییرات و نسخه های متفاوت خود در مجموع چیزی حدود ۱۱ میلیون ساخته شد. نسخه هایی با اندکی تفاوت نیز دیده می شود مانند نسخه مخصوص تک تیر اندازان که مجهز به ZF-۴۱ و ZF-۴۲ بوده که در فیلم دشمن پشت دروازه نیز این نسخه بکار رفته است. نسخه های مسابقه ای (sport) این سلاح نیز بعد از جنگ بسیار مورد استقبال مردم عادی قرار گرفت و حتی افرادی که از جنگ سلاح های خود را به خانه بردند با اندکی تغییر آن را مناسب این امر کردند. بخاطر سیستم امنیتی این سلاح که حتی با استاندارد‌های امروزی نیز دقیق است این سلاح امن ترین در آن زمان لقب گرفت.
ماشه این سلاح نیز دو مرحله ای و کار با آن بسیار آسان برای سربازان معمولی بود. همچنین برای این سلاح یک ابزار پرتاب نارنجک (گرنید لانچر) نیز ساخته شد. که به سرباز امکان پرتاب نارنجک تا فواصل دور با نصب این ابزار بر انتهای لوله سلاح را می داد.
سلاح برنوی ایرانی
تا قبل از سال ۱۳۰۹ درنیروهای مسلح ایران تفنگ‌های مختلفی شامل مدل‌های مختلف تفنگ‌های موزر آلمانی، تفنگ‌های نوغان (Mosin nagant) روسی و انفیلد و دیگر تفنگ‌های انگلیسی کاربرد داشت.
رضاشاه که به خطرات استفاده سربازان از تفنگ‌های متفاوت آگاه بود تصمیم به انتخاب یک سلاح سازمانی برای ارتش ایران گرفت. در روز هفتم بهمن ماه ۱۳۰۹ (۲۷ ژانویه ۱۹۳۰) درپی یک بررسی طولانی، رضا شاه که فرمانده کل نیروهای مسلح بود موافقت کرد که یکی از مدل‌های ماوزر پس از یک دوره آزمایش چندساله، تفنگ رسمی ارتش ایران شود. این آزمایش روی ماوزرهای وی‌زی ۲۴ (VZ۲۴) ساخت سال ۱۹۲۴ چکسلوتکی صورت گرفت و ستاد ارتش در سال ۱۹۳۴ (۱۳۱۳) به آن نمره قبولی داد.
کارخانه ماوزر بعداً شعبه خود را در شهر برنو واقع در ایالت موراویای چکسلواکی دایر کرد. و دولت ایران که مشتری کمپانی اشکودا بود ترجیح داد که تفنگ‌های ماوزر ساخت شهر برنو را خریداری کند. از آن پس در ایران نام برنو بر تفنگ‌های ماوزر گذارده شد که پنج تیر و تک تیر بودند. از دهه ۱۹۴۰، ایران خود دست به ساختن برنو زد و آن را در کارخانه‌های تسلیحات (معروف به مسلسل سازی واقع در نزدیکی دوشان تپه) تولید کرد.
در سال ۱۹۳۵ ارتش آلمان نیز تصمیم به انتخاب مدل کوتاه‌تر و سبک‌تری از موزر به عنوان سلاح سازمانی گرفت. همان تصمیمی که پیشتر در بریتانیا نیز با انتخاب مدل کوتاه‌تر اس‌ام‌ال‌ئی انفیلد گرفته شده بود. موزر کارابینر۹۸ که شباهت بسیار زیادی به برنو داشت در سال ۱۹۳۵ جایگزین موزر k98 به عنوان سلاح سازمانی این کشور شد. این تفنگ بلافاصله مورد توجه سربازان ارتش قرار گرفت.
تفنگ برنو پس از ورود به ایران در ردیف سلاح‌های سازمانی ارتش قرار گرفت. اما با ورود تفنگ ام ۱ جای خود را به این تفنگ نیمه خودکار داد. اما همچنان جایگاه خود را در بین مردم حفظ نمود چرا که به عقیده بسیاری از آنها برنو بهترین بوده و هست. دسترسی عشایر به این سلاح بعد از شهریور ۱۳۲۰ و انحلال ارتش ایران در پی حمله متفقین صورت گرفت.
برنوهای ساخت ۱۳۰۹ و ۱۳۱۷ از اهمیت و قابلیت‌های بالاتری برخوردار هستند. اما مدلی قدیمی تر از این اسلحه وجود دارد که نقش شاهینی در حال پرواز را برخود دارد که ورود آن را به سال ۱۲۹۸ و توسط میرزا کوچک خان نسبت می‌دهند.
دیانا k۹۸
شرکت آلمانی دیانا که با تولید اسلحه های بادی باکیفیت بمدت ۱۲۵ سال معروفیت و محبوبیت خاصی بین علاقه مندان به تیر اندازی دارد، به تازگی با ساخت سلاح K۹۸ تاریخی دقت ،قدرت و هنر مهندسی خود را به نمایش گذاشته است.
بسیاری سلاح دیانا موزر K ۹۸ که خلاصه‌ای از تاریخچه‌ی این سلاح در همین سایت برای شما ارائه شد، آن را شاهکار هنر مهندسی آلمان می دانند. حال شرکت دیانا به همراهی شرکت ماوزر دست به ساخت سلاح بادی باکیفیت و طیق معیارهای دیانا ولی با بهره گیری از قنداق و استایل دیانا موزر K ۹۸ زده است.این سلاح بادی فنر پیستون است. و با بهره گیری از تجربه های موفق سلاح های زیربازشو دیانا مانند ۴۶۰ و ۴۷۰ دیانا ساخته شده است. با قدرت بالای ۲۶ ژول و سرعت خروجی ساچمه ۳۵۰m/s در کالیبر ۴,۴ و ۲۶۰m/s بسیار مناسب هم هدف زنی و هم شکار می باشد.
قنداق زیبای این اسلحه همان طور که گفته شد از ماوزرکی ۹۸ الهام گرفته شده که خوش دستی و بالانس مناسب از خصوصیات آن است. قنداق از چوب راش ساخته شده و نکته جالبی که دارد با مهندسی هوشمندانه، میله زیرین سلاح های زیربازشو به عنوان میله تمیز کننده ی سلاح کی ۹۸ جانشین شده است. بطوری که با نگاهی به اسلحه متوجه شباهت بسیار زیاد این سلاح بادی از نسخه جنگی آن می شوید.
تمام قسمت های غیرچوبی از فلز مرغوب ساخته شده است. مگسک این سلاح بسان k98 بوده و بسیار این سلاح را برای استفاده حتی بدون دوربین نیز مناسب کرده است. مانند دیگر محصولات دیانا از ضامن امنیتی خودکار و ماشه فلزی دو مرحله ای قابل تنظیم برخوردار است.با طول ۱۱۲۵mm وطول لوله ۴۶۰mm و وزن ۴ کیلوگرم تمام ظرافت های دیانا در آن حفظ شده است. محل متصل شدن بند عینا مانند ماوزر ۹۸ کار شده ومی توان با تهیه بندی مناسب برای سلاح براحتی آن را حمل نمود.
در آخر می توان گفت سلاحی دقیق، باقدرت و بالاتر آن بسیار زیبا و خاص می باشد که دل هر علاقه مندی را می برد!
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.